Marxes e centrospara unha socioloxía do campo cultural : (cunha entrevista ao autor, "autoanálise, o que un vén sendo")

  1. Figueroa, Antón
  2. Alonso Nogueira, Alejandro ed. lit.
  3. Arturo Casas ed. lit.
  4. Manuel Forcadela ed. lit.
  5. Teresa López ed. lit.
  6. Laurence Malingret ed. lit.
  7. Elias Torres Feijó ed. lit.

Editorial: Laiovento

ISBN: 978-84-8487-295-5

Ano de publicación: 2015

Tipo: Libro

Resumo

Algúns dos dez traballos de Antón Figueroa recollidos neste libro foron publicados orixinalmente en lugares de acceso non sempre doado para os interesados na súa lectura ou consulta. O criterio activado polo equipo editor para a efectuar a selección transcendeu, con todo, tal singularidade e procurou a representatividade e o interese específicos dos asuntos abordados desde unha perspectiva actual. Neste sentido, pode afirmarse que os textos aquí compilados supoñen unha escolma fidedigna e cabal do pensamento de Antón Figueroa e do conxunto das súas investigacións. A súa lectura evidencia a gran coherencia heurística, epistemolóxica e crítica –no sentido máis amplo do termo– que arrincaba en 1988 con Diglosia e texto e alcanza as últimas publicacións do autor. Entre elas, Ideoloxía e autonomía no campo literario galego (Laiovento, 2010) e “Le processus d’autonomisation et l’évolution des fonctions des rapports extérieurs dans les littératures minoritaires. Le cas galicien” (en A. Boschetti, dir., L’Espace culturel transnational, 2010). Figueroa regresa nos artigos agora compilados sobre cuestións anticipadas noutros ensaios pero faino sempre con perspectivas anovadoras que dilatan a especificidade analizada e contrastan a súa entidade con novas conceptualizacións e novos fundamentos metodolóxicos, permanentemente sometidos a revisión e a un principio de reflexividade. Este último atinxe ante todo ao suxeito que analiza e describe a realidade social e cultural da que pretende dar conta. Por isto mesmo resulta de máxima funcionalidade como peche do volume a entrevista que o equipo editor deste volume mantivo co profesor en torno a unha autoanálise aplicada sen restricións cronolóxicas nin de ningunha outra índole.